Ας το πάρουμε απόφαση πως οι Έλληνες πλεονάζουν. Το σχολείο έκλεισε λέει αλλά οι γονείς και οι μαθητές δε νοιάζονται γι΄αυτό. Ρωτάνε για τα τρόφιμα που δίνονταν μέσω του σχολείου.Ας μην έχουν σχολεία και καθηγητές. Τα τρόφιμα όμως; Τα τρόφιμα θα εξακολουθήσουν να δίνονται από τα κλειστά σχολεία; Τι να την κάνεις την Ιστορία, τη Λογοτεχνία, τα Μαθηματικά αν δεν έχεις να φας; ούτε λόγος φυσικά για ειδικότητες. Ξένες γλώσσες; Γυμναστική; Πληροφορική; Θέατρο; Εικαστικά; Ραπανάκια για την όρεξη;
Στο σχολείο που δούλευα οι καλοπληρωμένοι δάσκαλοι ντρέπονταν να φάνε το κολατσιό τους στο διάλειμμα μπροστά στα παιδιά και κρύβονταν στο γραφείο για να μην προκαλούν. Πολλοί άλλοι μαζεύουν ρούχα και παιχνίδια για τους μαθητές τους. Είναι οι ίδιοι που, χρόνια τώρα, ακόμη και τότε που νομίζαμε πως τα πράγματα πήγαιναν καλά, πλήρωναν μόνοι τους από το υστέρημά τους για την υλικοτεχνική υποδομή της τάξης τους. Είναι εκείνοι που στελέχωναν οι ίδιοι τις Βιβλιοθήκες των σχολείων τους, που δούλευαν σκληρά και τα απογεύματα και στις διακοπές τους( ποιος ξέρει πως οι δάσκαλοι δουλεύουν και στο σπίτι; ). Είναι εκείνοι που ξεχρεώνουν έναν Η/Υ σε πέντε χρόνια, γιατί ο μισθός δε φτάνει αλλά χωρίς αυτόν δεν μπορούν να δουλέψουν. Τον κουβαλάνε μάλιστα στο σχολέιο καθημερινά γιατί τη στιγμή που στην Ολλανδία ανοίγουν τα σχολεία "Steeve Jobs", στην Ελλάδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη δέκα δάσκαλοι μαλλιοτραβιούνται για έναν ετοιμοθάνατο υπολογιστή. Είναι εκείνοι που βραβεύτηκαν,όπως η Αγγελική Καμπούρη, καθηγήτρια του 1ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας, για την καινοτόμα δράση τους και τώρα περισσεύουν. Όχι πως κρίθηκαν ανάξιοι ως δάσκαλοι, απλά περισσεύουν σ΄έναν κόσμο που δεν έχει θέση για όλους.( http://panosz.wordpress.com/2013/07/21/success-story-10/ )
Στο σχολείο που δούλευα οι καλοπληρωμένοι δάσκαλοι ντρέπονταν να φάνε το κολατσιό τους στο διάλειμμα μπροστά στα παιδιά και κρύβονταν στο γραφείο για να μην προκαλούν. Πολλοί άλλοι μαζεύουν ρούχα και παιχνίδια για τους μαθητές τους. Είναι οι ίδιοι που, χρόνια τώρα, ακόμη και τότε που νομίζαμε πως τα πράγματα πήγαιναν καλά, πλήρωναν μόνοι τους από το υστέρημά τους για την υλικοτεχνική υποδομή της τάξης τους. Είναι εκείνοι που στελέχωναν οι ίδιοι τις Βιβλιοθήκες των σχολείων τους, που δούλευαν σκληρά και τα απογεύματα και στις διακοπές τους( ποιος ξέρει πως οι δάσκαλοι δουλεύουν και στο σπίτι; ). Είναι εκείνοι που ξεχρεώνουν έναν Η/Υ σε πέντε χρόνια, γιατί ο μισθός δε φτάνει αλλά χωρίς αυτόν δεν μπορούν να δουλέψουν. Τον κουβαλάνε μάλιστα στο σχολέιο καθημερινά γιατί τη στιγμή που στην Ολλανδία ανοίγουν τα σχολεία "Steeve Jobs", στην Ελλάδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη δέκα δάσκαλοι μαλλιοτραβιούνται για έναν ετοιμοθάνατο υπολογιστή. Είναι εκείνοι που βραβεύτηκαν,όπως η Αγγελική Καμπούρη, καθηγήτρια του 1ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας, για την καινοτόμα δράση τους και τώρα περισσεύουν. Όχι πως κρίθηκαν ανάξιοι ως δάσκαλοι, απλά περισσεύουν σ΄έναν κόσμο που δεν έχει θέση για όλους.( http://panosz.wordpress.com/2013/07/21/success-story-10/ )
... και σε πέντε έξι εβδομάδες και σε πέντε έξι εβδομάδες,
σωθήκαν ό ό όλες οι τροφές, σωθήκαν ό ό όλες οι τροφές
και τότε ρίξανε τον κλήρο και τότε ρίξανε τον κλήρο,
να δούνε ποιος ποιος, ποιος θα φαγωθεί
να δούνε ποιος ποιος, ποιος θα φαγωθεί
κι ο κλήρος πέφτει...
Αφιερωμένο το παιδικό τραγουδάκι ( μια και περί παιδείας ο λόγος ) σε όλους εκείνους, όλους όμως κάθε χρώματος και απόχρωσης, που δε θα λείψει ποτέ από τα παιδιά τους το φαγητό και το παιχνίδι, που δε θα χρειαστεί να νοσηλευτούν σε διαλυμένα νοσοκομεία, που δε θα τους περάσει ποτέ από το μυαλό να κρεμαστούν από τις πανάκριβες γραβάτες τους. Παράξενο δεν είναι που από τις χιλιάδες αυτοκτονίες που έχουμε ακούσει, ούτε μια δεν αφορά κάποιον ιθύνοντα ή την οικογένειά του; Οι Ερινύες που είναι ρε παιδιά, απεργούν ή έχουν πάρει μίζα για να κάνουν το κορόιδο και λιάζονται σε καμιά παραλία;
Αφιερωμένο επίσης σε όλους εμάς που εξακολουθούμε να βλέπουμε κόκκινο, πράσινο, γαλάζιο ένα κόσμο μαύρο κι άραχλο. Που δεν είμαστε μια γροθιά γιατί έχουμε λέει διαφορετικό ιδεολογικό πλαίσιο... Που δε διδαχτήκαμε τίποτα από την ιστορία μας κι εξακολουθούμε να είμαστε έρμαια των λαθών μας και των παθών μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου