Επιγραφή πάνω από την πόρτα παλιού σπιτιού στον οικισμό της Πλάκας, απέναντι από την Σπιναλόγκα.
Μάθημα ζωής από το 1856. Δε θα ταν όλα διαφορετικά αν συνειδητοποιούσαμε πόσο εφήμεροι είμαστε;
Τρίτη 28 Αυγούστου 2012
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012
mi ultimo tango en Atenas
Να που έφτασε η ώρα για το τελευταίο μου tango στην Αθήνα.
Παράξενος που είναι αυτός ο πόνος που νιώθεις όταν φεύγεις από κάπου, από κάποιον...
Μοιάζει αβάσταχτο να χάνω τους ανθρώπους μου, μα ξέρω πως πρέπει να φύγω για να μη χάσω κι εμένα.
Η Αθήνα ήταν ήσυχη αυτή τη φορά. Ούτε διαπληκτισμοί στα τρένα, ούτε δημόσια δικαστήρια στις στάσεις των λεωφορείων και στις πλατείες. Υποτονική, υπόγεια, υποταγμένη...θα ΄ταν υπερβολή να πω υπόδουλη;
Κάτι από την παλιά της αίγλη έχει απομείνει εκεί γύρω στην Αρεοπαγίτου, στο βράχο της Πνύκας, στο Θησείο. Αν κλείσεις καλά τα μάτια, μπορείς ακόμη να ονειρευτείς.
Αρκεί να μη σε ξυπνήσει το ακορντεόν του μικρούλη με το καουμπόικο καπέλο στη στάση του μετρό ή κανένας γέροντας που πουλάει χαρτομάντιλα...
Buenas nochas Atenas...
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012
Κατερίνα Γώγου
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=469514
http://www.youtube.com/watch?v=NXGuxx1LsCg
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
http://www.youtube.com/watch?v=NXGuxx1LsCg
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Η Αθήνα τον Αύγουστο
Ομολογώ πως η μόνη εποχή που νιώθω καλά στην Αθήνα είναι τον Αύγουστο. Τότε που η πόλη σου ανήκει και νομίζεις πως την ακούς να αναστενάζει με ανακούφιση τα μαγικά βράδια πίσω από το crescendo των αμετανόητων τζιτζικιών.
Έτσι θα ήταν φαντάζομαι και τα χρόνια εκείνα που όπως λέει κι ο Στρατής Τσίρκας, η Αθήνα ήταν χτισμένη στα μέτρα του ανθρώπου .
Φέτος δεν έχει αδειάσει, όπως ήταν αναμενόμενο. Παρά τις προσπάθειες των ανδρών του "Ξένιος Ζευς" να καθαρίσουν την πόλη από τους ανέγγιχτους, μοιάζει ακόμη γεμάτη. Ισως τελικά γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν πήγαιναν διακοπές έτσι κι αλλιώς... Αλήθεια ποιος διεστραμμένος ιθύνων νους σκέφτηκε να δώσει στην επιχείρηση το όνομα του θεού της φιλοξενίας; Φυσικά και δεν πιστεύω πως θα έπρεπε να νομιμοποιηθούν όλοι οι μετανάστες σε μια χώρα που διώχνει τους πολίτες της γιατί αδυνατεί πλέον να τους ζήσει. Αλλά νομίζω πως η παλιότερη ονομασία ήταν πιο αρμόζουσα. Ίσως όμως να ακούγεται αγοραίο το " επιχείρηση σκούπα " ενώ το αρχαιοπρεπές " Ξένιος Ζευς " προσδίδει άλλη αίγλη. Είναι και καλοκαίρι,να μην τρομάξουμε και τους τουρίστες...
Είδα ακόμη, στις ειδήσεις πάντα, την αναβίωση του σώματος του αστυνομικού της γειτονιάς. Δυο έρμα πιστιρίκια που μέσα στη ντάλα του καλοκαιριού μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια της αστυνομίας στους κατοίκους των Εξαρχείων. Εδιναν ακόμη και τα κινητά τους, ώστε να έχουν άμεση πρόσβαση σε περίπτωση που τους χρειαστούν.
Καθόλου κακό! Φαντάζομαι πως με τέτοια πέραση που έχουν οι σχολές αστυνομίας, σε λίγο θα υπάρχει και ο θεσμός του προσωπικού αστυνομικού.
Θα μπορώ φερ΄ειπείν, πριν πάω σε μια διαδήλωση, να ενημερώσω τον αστυνομικό μου, ώστε σε περίπτωση που ανάψουν τα αίματα να μου τις βρέξει ο ίδιος προσωπικά. Γιατί, όπως και να το κάνουμε , αλλιώς είναι να σε δείρει ο δικός σου άνθρωπος. Όσο να ' ναι θα σε προσέξει λίγο παραπάνω. Θα σταματήσει τη σωστή στιγμή, θα αποφύγει επικίνδυνα σημεία και θα χεις μια οικειότητα βρε αδερφέ. Όπως τότε που σου της έβρεχε η μάνα σου γιατί της έσπασες το καλό της σερβίτσιο. Θα κράταγες ποτέ κακία στη μάνα σου γι' αυτό; Ίσα ίσα που το θυμάσαι αργότερα με νοσταλγία και γελάς...
Άλλο αξιοσημείωτο των ειδήσεων 'ηταν για μένα η παρατήρηση του Σίμου Κεδίκογλου πως δεν μπορείς να πειράξεις όλους τους μισθούς. Έφερε ως παράδειγμα τους πιλότους και είπε πως δεν είναι δυνατόν να δίνεις να χειρίζεται ένα μηχάνημα 60.000.000 ένας πιλότος που αμείβεται με 1.200 ευρώ!
Και πάλι θα συμφωνήσω. Όλοι γνωρίζουμε σε τι αντίξοες συνθήκες δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Πόσες φορές δεν έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τα σάπια αεροπλάνα και τον ελλιπή εξοπλισμό! Κι ύστερα η ευαίσθητη πολιτεία τους στήνει έναν αδριάντα και δίνει στη χήρα και στα ορφανά μια σύνταξη και θεωρεί πως το χρέος εξωφλήθη.
Τι γίνεται όμως , αναρωτιέμαι, στην περίπτωση του δασκάλου π.χ ή του γιατρού που δεν μπορείς να κοστολογήσεις το " μηχάνημα " το οποίο χειρίζονται; Ας πούμε το ίδιο είναι να διδάσκεις ένα φωστήρα που θα λάμψει και θα διαπρέψει αργότερα στα πανεπιστήμια του εξωτερικού και θα δηλώνει περήφανος Έλλην και το ίδιο να προσπαθείς να κάνεις " άνθρωπο " έναν λίαν επιεικώς μπουμπούνα με οριακό δείκτη νοημοσύνης και μπόλικες μαθησιακές και λοιπές δυσκολίες στο δισάκι του;
Για ένα γιατρό πάλι είναι το ίδιο να χειρουργήσει ένα βουλευτή που κρατά στα χέρια του τη μοίρα της χώρας και το ίδιο να έχει ως ασθενή το μπαρμπα Μήτσο, πενηντα πέντε ετών, απολυμένο υπάλληλο του δήμου Κωλοπετεινίτσας; Ε, δεν είναι το ίδιο γαμώτο!
Παρά ταύτα, όσοι μείνατε στο κλεινόν άστυ, το Μοναστηράκι και το Θησείο είναι υπέροχα το βράδυ. Η Ακρόπολη, το αστεροσκοπείο και ο ναός του Ηφαίστου, φωτίζονται ακόμη. Δεν τους έκοψαν το ρεύμα κι ας έχουν να πληρώσουν αιώνες! Στου ΄Ψυρρή έχουν κλείσει τα πάντα κι είναι μοναδική η ευκαρία να πάρετε μια φωτογραφική μηχανή και να χαζέψετε στα άδεια σοκάκια που μοιάζουν με σκηνικό από ταινία... Το σινε Παρί είναι αδιαφιλονίκηταη αξία κι ένα σωρό άλλα. Εγώ θα σας τα πω όλα;
Έτσι θα ήταν φαντάζομαι και τα χρόνια εκείνα που όπως λέει κι ο Στρατής Τσίρκας, η Αθήνα ήταν χτισμένη στα μέτρα του ανθρώπου .
Φέτος δεν έχει αδειάσει, όπως ήταν αναμενόμενο. Παρά τις προσπάθειες των ανδρών του "Ξένιος Ζευς" να καθαρίσουν την πόλη από τους ανέγγιχτους, μοιάζει ακόμη γεμάτη. Ισως τελικά γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν πήγαιναν διακοπές έτσι κι αλλιώς... Αλήθεια ποιος διεστραμμένος ιθύνων νους σκέφτηκε να δώσει στην επιχείρηση το όνομα του θεού της φιλοξενίας; Φυσικά και δεν πιστεύω πως θα έπρεπε να νομιμοποιηθούν όλοι οι μετανάστες σε μια χώρα που διώχνει τους πολίτες της γιατί αδυνατεί πλέον να τους ζήσει. Αλλά νομίζω πως η παλιότερη ονομασία ήταν πιο αρμόζουσα. Ίσως όμως να ακούγεται αγοραίο το " επιχείρηση σκούπα " ενώ το αρχαιοπρεπές " Ξένιος Ζευς " προσδίδει άλλη αίγλη. Είναι και καλοκαίρι,να μην τρομάξουμε και τους τουρίστες...
Είδα ακόμη, στις ειδήσεις πάντα, την αναβίωση του σώματος του αστυνομικού της γειτονιάς. Δυο έρμα πιστιρίκια που μέσα στη ντάλα του καλοκαιριού μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια της αστυνομίας στους κατοίκους των Εξαρχείων. Εδιναν ακόμη και τα κινητά τους, ώστε να έχουν άμεση πρόσβαση σε περίπτωση που τους χρειαστούν.
Καθόλου κακό! Φαντάζομαι πως με τέτοια πέραση που έχουν οι σχολές αστυνομίας, σε λίγο θα υπάρχει και ο θεσμός του προσωπικού αστυνομικού.
Θα μπορώ φερ΄ειπείν, πριν πάω σε μια διαδήλωση, να ενημερώσω τον αστυνομικό μου, ώστε σε περίπτωση που ανάψουν τα αίματα να μου τις βρέξει ο ίδιος προσωπικά. Γιατί, όπως και να το κάνουμε , αλλιώς είναι να σε δείρει ο δικός σου άνθρωπος. Όσο να ' ναι θα σε προσέξει λίγο παραπάνω. Θα σταματήσει τη σωστή στιγμή, θα αποφύγει επικίνδυνα σημεία και θα χεις μια οικειότητα βρε αδερφέ. Όπως τότε που σου της έβρεχε η μάνα σου γιατί της έσπασες το καλό της σερβίτσιο. Θα κράταγες ποτέ κακία στη μάνα σου γι' αυτό; Ίσα ίσα που το θυμάσαι αργότερα με νοσταλγία και γελάς...
Άλλο αξιοσημείωτο των ειδήσεων 'ηταν για μένα η παρατήρηση του Σίμου Κεδίκογλου πως δεν μπορείς να πειράξεις όλους τους μισθούς. Έφερε ως παράδειγμα τους πιλότους και είπε πως δεν είναι δυνατόν να δίνεις να χειρίζεται ένα μηχάνημα 60.000.000 ένας πιλότος που αμείβεται με 1.200 ευρώ!
Και πάλι θα συμφωνήσω. Όλοι γνωρίζουμε σε τι αντίξοες συνθήκες δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Πόσες φορές δεν έχουν πληρώσει με τη ζωή τους τα σάπια αεροπλάνα και τον ελλιπή εξοπλισμό! Κι ύστερα η ευαίσθητη πολιτεία τους στήνει έναν αδριάντα και δίνει στη χήρα και στα ορφανά μια σύνταξη και θεωρεί πως το χρέος εξωφλήθη.
Τι γίνεται όμως , αναρωτιέμαι, στην περίπτωση του δασκάλου π.χ ή του γιατρού που δεν μπορείς να κοστολογήσεις το " μηχάνημα " το οποίο χειρίζονται; Ας πούμε το ίδιο είναι να διδάσκεις ένα φωστήρα που θα λάμψει και θα διαπρέψει αργότερα στα πανεπιστήμια του εξωτερικού και θα δηλώνει περήφανος Έλλην και το ίδιο να προσπαθείς να κάνεις " άνθρωπο " έναν λίαν επιεικώς μπουμπούνα με οριακό δείκτη νοημοσύνης και μπόλικες μαθησιακές και λοιπές δυσκολίες στο δισάκι του;
Για ένα γιατρό πάλι είναι το ίδιο να χειρουργήσει ένα βουλευτή που κρατά στα χέρια του τη μοίρα της χώρας και το ίδιο να έχει ως ασθενή το μπαρμπα Μήτσο, πενηντα πέντε ετών, απολυμένο υπάλληλο του δήμου Κωλοπετεινίτσας; Ε, δεν είναι το ίδιο γαμώτο!
Παρά ταύτα, όσοι μείνατε στο κλεινόν άστυ, το Μοναστηράκι και το Θησείο είναι υπέροχα το βράδυ. Η Ακρόπολη, το αστεροσκοπείο και ο ναός του Ηφαίστου, φωτίζονται ακόμη. Δεν τους έκοψαν το ρεύμα κι ας έχουν να πληρώσουν αιώνες! Στου ΄Ψυρρή έχουν κλείσει τα πάντα κι είναι μοναδική η ευκαρία να πάρετε μια φωτογραφική μηχανή και να χαζέψετε στα άδεια σοκάκια που μοιάζουν με σκηνικό από ταινία... Το σινε Παρί είναι αδιαφιλονίκηταη αξία κι ένα σωρό άλλα. Εγώ θα σας τα πω όλα;
Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012
Προτεινόμενα άρθρα
Και να που κάποια λεπτά από την προηγούμενη μου ανάρτηση, έτυχε να διαβάσω κι αυτά τα άρθρα του Νίκου Κακαρίκα και του Γιάννη Παντελάκη στο protagon.gr...
Και να και η Κίχλη του Γιώργου Σεφέρη:
Καιτούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν. μόνο να τις ξεκάμουν
αν ξεγίνονται οι ψυχές.
Δεν αργεί να καρπίσει το αχτάχυ
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
το κακό για να σηκκώσει το κεφάλι,
κι ο άρρωστος νους που αδειάζει
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να γεμίσε με την τρέλα,
νήσος τις εστί...
Εδώ ήταν γραμμένα όλα! Τα σύνεργα: οι σκοτεινοί μηχανισμοί, τα ανομολόγητα συμφέροντα, οι μυστικές υπηρεσίες, ο δόλος, οι συνωμοσίες. Για ν' αλλάξουν τις ψυχές μας, Αλλά δε θα μπορέσουν. Με τη βία μπορούν να μας ξεκάμουν αλλά κια υτό είναι αμφίβολο, δεν ξεγίνονται οι ψυχές, δηλαδή το φρόνημα, η πίστη, οι ιδέες.
Στο μεταξύ ωστόσο το προζύμι της πίκρας θα φουσκώνειμέσα στο λαό και μαζί θα σηκώνει το κεφάλι του και ο φασισμός. Θα σημάνει τότε η ώρα της τρέλας: ο εμφύλιος.
Δεν έλεγε κουβέντες της στιγμής ο ποιητής. Μιλούσε η πείρα του απ' τα πολλά που έζησε, απ'τους ανθρώπους που γνώρισε κι η βαθιά του αίσθηση της ιστορίας.
Ο καιρός δε σταματάει να τρέχει στο λαιμό της κλεψύδρας, μας τόνιζε " Δεν αργεί, δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό".
Να τον ΄λεγα πρφητικό; Ήταν κάτι πιο μεγάλο και πιο προσιτό, ήταν μια υπεύθυνη συνείδηση, κορυφαία.
Γι αυτό, μόλο που επιτακτικά ειδοποιούσε την ίδια στιγμή μας εμψύχωνε...
" Δε θα μπορέσουν..." ( Στρατής Τσίρκας και η χαμένη του άνοιξη ξανά! )
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=17316
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=17257
Η χαμένη άνοιξη του Στρατή Τσίρκα
...Παραμερίστε διαφορές με Παπατζήδες ή Σβωλοτσιριμώκους, παράπονα και μνησικακίες για Λίβανους και Δεκέμβρηδες και λοιπά. Όλοι μαζί, όλοι μαζί, να σ'ωσουμε τον τόπο, γιατί η Γερμανίδα λύσσαξε και θα τον ξεπατώσει....
...Θέλουν την Ελλάδα πόρνη να τους ανοίγει τα σκέλια στην ποδιά της Ακρόπολης να προμηθεύει μισοτιμής το ρίγος της αμαρτίας στις μαραγκιασμένες από τον πουριτανισμό ψυχές τους. Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστρωπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζήδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ Ζόρμπα δι Γκρηκ κι αυτοί να αρμέγουν τον τόπο, το καρασί, το λάδι, τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμπάκι, τα μάρμαρα, το βωξίτη, το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.
Κοίτα πού καταντήσαμε κάθε πολιτικός και κόκκινο φαναράκι στην πόρτα του και τ' όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι....
....Σε άλλες χώρες που οι πολίτες ξέρουν τα δικαιώματά τους θα είχε αλλάξει από καιρό τέτοια κατάσταση. εδώ τα εδραιωμένα συμφέροντα, η μονοωλιακή εκμετάλλευση, τα " κλειστά επαγγέλματα " , το συνάλλγμα που σπαταλιέται σε πολυτέλειες και αργομισθίες...Τετρακόσια χρόνια σκύβαμε το κεφάλι όταν σήκωνε τη φωνή κι ο τελευταίος αγάς. Ενάμιση αιώνα τώρα ελεύθερο κράτος κι ακόμη μας δυναστεύουν αγάδες κάθε λογής, από τον εισπράχτορα του λεωφορείου ως το διοοικητή της Εθνικλης, απ' τον Βαν Φλητ ως τους εξοχότατους της Πιουριφάι και Λαμπουίς, τους ανθύπατους της νέας Ρώμης στο κρατίδιο των Γραικύλων...
.... Φοβάμαι πως δε θα την αποφύγουμε τη δικτατορία.
_ Γιατί τώρα τι έχουμε; ρώτησε ο Βάρναλης. Έχουμε δικτατορία των δωσίλογων με φερετζέ. Την παρουσιάζουμε για "αληθινή δημοκρατία". Και η δουλειά τους - δηλαδή η προδοσία του λαού - γίνεται. Καμαρώστε καθεστώς: πατημένο σύνταγμα, κυβέρνηση της μειοψηφίας, χιτλερική νομοθεσία, αστυνομοκρατία, παρακρατικοί δολοφόνοι, γερμανοντυμένοι " πατριώτες " και τα λοιπά...
Θα μπορούσα να αντιγράψω ολόκληρο το βιβλίο. Τόσο πολύ με εντυπωσίασε ο απίστευτος τρόπος που επαναλαμβάνεται η ιστορία που ανακυλώνονται τα λάθη και τα πάθη μας.
Για όποιον δεν το γνωρίζει είναι η " χαμένη άνοιξη " του Σρατή Τσίρκα. Μιλά για την τελευταία " ελεύθερη " άνοιξη στην Αθήνα πριν από το πραξικόπημα της Χούντας το 1967. Γύρω από έναν σκοτεινό , αδιέξοδο έρωτα υφαίνεται μια ολόκληρη εποχή μπερδεμένη με αρώματα από γιασεμί κι αγιόκλημα και ηλιοβασιλέματα πίσω από τον Υμμητό.
Ομολογώ πως έπεσε τυχαία στα χέρια μου μαζί με μια εφημερίδα. Αν το έβλεπα στο ράφι κάποιου βιβλιοπωλείου δε θα του έδινα καμία ευκαιρία. Καθώς όμως η οικονομική μου κατάσταση δε μου επιτρέπει να αγοράσω όσα βιβλία θα ήθελα, και αφού είχα διαβάσει ακόμη και τις συσκευασίες στις προθήκες του σούπερ μάρκετ, είπα να το δοκιμάσω.
Εμένα μου είπε πολλά, φαντάζομαι πως στον καθένα από εσάς θα πει άλλα.
Καταρχήν ένιωσα ντροπή για το πόσο ανιστόρητη είμαι όσον αφορά τη σύγχρονη ιστορία μας από το μέχρι πρότινος ταμπού του εμφυλίου και μετά.
Τα Κλασσικά χρόνια, τους Περσικούς πολέμους, το Βυζάντιο, το 1821, ω αυτά τα γνωρίζω νεράκι. Έτσι έπρεπε να τα μάθω τα χρόνια εκείνα για να περάσω τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Έμαθα ονόματα, ημερομηνίες, μάχες και ναυμαχίες. Χαράκωσα με το ξυράφι της ξύστρας μου τον Ομέρ Βρυώνη και με μάλωσε ο δάσκαλος στην Πέμπτη Δημοτικού, γιατί χάλασα το βιβλίο, όχι γιατί μίσησα τον εχθρό. Ταυτίστηκα με τις Σουλιώτισσες και πόσο ζήλεψα που εμένα δε μου έλαχε να ζήσω σε μια ηρωική εποχή...
Τότε, γιατί τώρα που ζω σε μια εποχή που έχει τόση ανάγκη από ήρωες εγώ δεν μπορώ πια να φαντασιωθώ τον εαυτό μου να παίρνει κεφάλια οχτρών, να μαζεύει τα σκαλπ των αλλόθρησκων. Εγώ, γιατί δυστυχώς κάποιοι άλλοι μπορούν.
Σκέφτομαι λοιπόν πως ίσως τα επαναλαμβανόμενα λάθη μας να οφείλονται και στο λάθος τρόπο που διδασκόμαστε την Ιστορία. Τελειώνουμε το σχολείο κι εκείνο που μας έχει μείνει είναι μια στείρα προγονολατρεία και η αίσθηση πως η ιστορία είναι από καιρό πεθαμένη και το μόνο που της οφείλουμε είναι κανένα επετειακό μνημόσυνο, ένα βαρετό λόγο, ένα στεφάνι δάφνινο. Σαν να μην είναι ιστορία αυτό που ζούμε τώρα. Σαν να υπάρχει πέρα κι έξω από εμάς, σαν να μην είμαστε κομμάτι της. Κανένα βιβλίο δε μας έμαθε πως την ιστορία εμείς τη φτιάχνουμε, εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε.
Έπειτα ομολογώ πως είδα με μεγαλύτερη συμπάθεια τους Έλληνες. Είπα να πάψω να θυμώνω μαζί μας, με τις επιλογές μας, με την " αδιόρθωτη,διεφθαρμένη φύση" μας.
Γράφει αλλού ο Τσίρκας " τι να σου κάνει αυτός ο άμοιρος ο λαός και τον κατηγορείς πως εύκολα ξεφουσκώνει. Δε βλέπεις πως κάθε που παίρνει τ' απάνω του συνωμοτούν όλοι οι δυνάστες και τον καταπλακώνουν. Εγώ θα σου μάθω την ιστορία σας; Τι Ρωμαίοι, τι Φράγκοι, τι Γερμανοί, τι Αμερικάνοι για να μην πω για κοτζαμπάσηδες και δημογέροντες και μεγάλα καφτάνια και δυναστείες Βίτελσμπαχ και Γλύξκμπουργκ μα πώς τον διαβάζεις το Μακρυγιάννηα ανάποδα μαθές. Δηλαδή τον έκοψε ο Στέφανος αυτό που λέει κι ο Ηλιού ο λαός Σίσυφος. Μα όσο του κοπανούμε αυτό, τόσο θα μένει δέσμιος της ιδέας που έχουν οι άλλοι γι' αυτόν..."
Είπα λοιπόν να μας συμπονέσω, να μας αγαπήσω. να κάνω ό, τι κάνω στον μικρόκοσμο της τάξης μου. Γιατί ποτέ δεν κατηγορώ τα παιδιά μου πως είναι άχρηστα, πως είναι τα χειρότερα παιδιά του σχολείου και πως με κάνουν ρεζίλι; Μα γιατί τότε θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν τόσο σ' εμένα όσο και στους εαυτούς τους πως έχω δίκιο. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν όμως και όταν τα επαινώ για το παραμικρό που καταφέρνουν, όταν τα καμαρώνω και τους λέω πόσο περήφανη με κάνουν.
Ας κλείσουμε λοιπόν τις τηλεοράσεις κι ας βγούμε στα πάρκα, ας δούμε πόσοι μας χαμογελούν κι ας τους το ανταποδώσουμε. Ας είμαστε ευγενικοί με τον περιπτερά και τον ταμία του σούπερ μάρκετ που μας καθυστερεί. ας σηκωθούμε στο τρένο να καθίσει ένας γέροντας, ας αφήσουμε μια χαραμάδα φως να μας φωτίσει, ας μην υποκύψουμε στο σκοταδισμό που μας επιβάλλουν για να φοβόμαστε και να υπακούμε, αιώνια δέσμιοι του ραγιαδισμού μας...
Και θα κλείσω με τον κύριο Τσίρκα, όπως ξεκίνησα, ζητώντας του συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να τον ανακαλύψω.
...Θέλουν την Ελλάδα πόρνη να τους ανοίγει τα σκέλια στην ποδιά της Ακρόπολης να προμηθεύει μισοτιμής το ρίγος της αμαρτίας στις μαραγκιασμένες από τον πουριτανισμό ψυχές τους. Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστρωπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζήδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ Ζόρμπα δι Γκρηκ κι αυτοί να αρμέγουν τον τόπο, το καρασί, το λάδι, τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμπάκι, τα μάρμαρα, το βωξίτη, το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.
Κοίτα πού καταντήσαμε κάθε πολιτικός και κόκκινο φαναράκι στην πόρτα του και τ' όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι....
....Σε άλλες χώρες που οι πολίτες ξέρουν τα δικαιώματά τους θα είχε αλλάξει από καιρό τέτοια κατάσταση. εδώ τα εδραιωμένα συμφέροντα, η μονοωλιακή εκμετάλλευση, τα " κλειστά επαγγέλματα " , το συνάλλγμα που σπαταλιέται σε πολυτέλειες και αργομισθίες...Τετρακόσια χρόνια σκύβαμε το κεφάλι όταν σήκωνε τη φωνή κι ο τελευταίος αγάς. Ενάμιση αιώνα τώρα ελεύθερο κράτος κι ακόμη μας δυναστεύουν αγάδες κάθε λογής, από τον εισπράχτορα του λεωφορείου ως το διοοικητή της Εθνικλης, απ' τον Βαν Φλητ ως τους εξοχότατους της Πιουριφάι και Λαμπουίς, τους ανθύπατους της νέας Ρώμης στο κρατίδιο των Γραικύλων...
.... Φοβάμαι πως δε θα την αποφύγουμε τη δικτατορία.
_ Γιατί τώρα τι έχουμε; ρώτησε ο Βάρναλης. Έχουμε δικτατορία των δωσίλογων με φερετζέ. Την παρουσιάζουμε για "αληθινή δημοκρατία". Και η δουλειά τους - δηλαδή η προδοσία του λαού - γίνεται. Καμαρώστε καθεστώς: πατημένο σύνταγμα, κυβέρνηση της μειοψηφίας, χιτλερική νομοθεσία, αστυνομοκρατία, παρακρατικοί δολοφόνοι, γερμανοντυμένοι " πατριώτες " και τα λοιπά...
Θα μπορούσα να αντιγράψω ολόκληρο το βιβλίο. Τόσο πολύ με εντυπωσίασε ο απίστευτος τρόπος που επαναλαμβάνεται η ιστορία που ανακυλώνονται τα λάθη και τα πάθη μας.
Για όποιον δεν το γνωρίζει είναι η " χαμένη άνοιξη " του Σρατή Τσίρκα. Μιλά για την τελευταία " ελεύθερη " άνοιξη στην Αθήνα πριν από το πραξικόπημα της Χούντας το 1967. Γύρω από έναν σκοτεινό , αδιέξοδο έρωτα υφαίνεται μια ολόκληρη εποχή μπερδεμένη με αρώματα από γιασεμί κι αγιόκλημα και ηλιοβασιλέματα πίσω από τον Υμμητό.
Ομολογώ πως έπεσε τυχαία στα χέρια μου μαζί με μια εφημερίδα. Αν το έβλεπα στο ράφι κάποιου βιβλιοπωλείου δε θα του έδινα καμία ευκαιρία. Καθώς όμως η οικονομική μου κατάσταση δε μου επιτρέπει να αγοράσω όσα βιβλία θα ήθελα, και αφού είχα διαβάσει ακόμη και τις συσκευασίες στις προθήκες του σούπερ μάρκετ, είπα να το δοκιμάσω.
Εμένα μου είπε πολλά, φαντάζομαι πως στον καθένα από εσάς θα πει άλλα.
Καταρχήν ένιωσα ντροπή για το πόσο ανιστόρητη είμαι όσον αφορά τη σύγχρονη ιστορία μας από το μέχρι πρότινος ταμπού του εμφυλίου και μετά.
Τα Κλασσικά χρόνια, τους Περσικούς πολέμους, το Βυζάντιο, το 1821, ω αυτά τα γνωρίζω νεράκι. Έτσι έπρεπε να τα μάθω τα χρόνια εκείνα για να περάσω τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Έμαθα ονόματα, ημερομηνίες, μάχες και ναυμαχίες. Χαράκωσα με το ξυράφι της ξύστρας μου τον Ομέρ Βρυώνη και με μάλωσε ο δάσκαλος στην Πέμπτη Δημοτικού, γιατί χάλασα το βιβλίο, όχι γιατί μίσησα τον εχθρό. Ταυτίστηκα με τις Σουλιώτισσες και πόσο ζήλεψα που εμένα δε μου έλαχε να ζήσω σε μια ηρωική εποχή...
Τότε, γιατί τώρα που ζω σε μια εποχή που έχει τόση ανάγκη από ήρωες εγώ δεν μπορώ πια να φαντασιωθώ τον εαυτό μου να παίρνει κεφάλια οχτρών, να μαζεύει τα σκαλπ των αλλόθρησκων. Εγώ, γιατί δυστυχώς κάποιοι άλλοι μπορούν.
Σκέφτομαι λοιπόν πως ίσως τα επαναλαμβανόμενα λάθη μας να οφείλονται και στο λάθος τρόπο που διδασκόμαστε την Ιστορία. Τελειώνουμε το σχολείο κι εκείνο που μας έχει μείνει είναι μια στείρα προγονολατρεία και η αίσθηση πως η ιστορία είναι από καιρό πεθαμένη και το μόνο που της οφείλουμε είναι κανένα επετειακό μνημόσυνο, ένα βαρετό λόγο, ένα στεφάνι δάφνινο. Σαν να μην είναι ιστορία αυτό που ζούμε τώρα. Σαν να υπάρχει πέρα κι έξω από εμάς, σαν να μην είμαστε κομμάτι της. Κανένα βιβλίο δε μας έμαθε πως την ιστορία εμείς τη φτιάχνουμε, εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε.
Έπειτα ομολογώ πως είδα με μεγαλύτερη συμπάθεια τους Έλληνες. Είπα να πάψω να θυμώνω μαζί μας, με τις επιλογές μας, με την " αδιόρθωτη,διεφθαρμένη φύση" μας.
Γράφει αλλού ο Τσίρκας " τι να σου κάνει αυτός ο άμοιρος ο λαός και τον κατηγορείς πως εύκολα ξεφουσκώνει. Δε βλέπεις πως κάθε που παίρνει τ' απάνω του συνωμοτούν όλοι οι δυνάστες και τον καταπλακώνουν. Εγώ θα σου μάθω την ιστορία σας; Τι Ρωμαίοι, τι Φράγκοι, τι Γερμανοί, τι Αμερικάνοι για να μην πω για κοτζαμπάσηδες και δημογέροντες και μεγάλα καφτάνια και δυναστείες Βίτελσμπαχ και Γλύξκμπουργκ μα πώς τον διαβάζεις το Μακρυγιάννηα ανάποδα μαθές. Δηλαδή τον έκοψε ο Στέφανος αυτό που λέει κι ο Ηλιού ο λαός Σίσυφος. Μα όσο του κοπανούμε αυτό, τόσο θα μένει δέσμιος της ιδέας που έχουν οι άλλοι γι' αυτόν..."
Είπα λοιπόν να μας συμπονέσω, να μας αγαπήσω. να κάνω ό, τι κάνω στον μικρόκοσμο της τάξης μου. Γιατί ποτέ δεν κατηγορώ τα παιδιά μου πως είναι άχρηστα, πως είναι τα χειρότερα παιδιά του σχολείου και πως με κάνουν ρεζίλι; Μα γιατί τότε θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν τόσο σ' εμένα όσο και στους εαυτούς τους πως έχω δίκιο. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν όμως και όταν τα επαινώ για το παραμικρό που καταφέρνουν, όταν τα καμαρώνω και τους λέω πόσο περήφανη με κάνουν.
Ας κλείσουμε λοιπόν τις τηλεοράσεις κι ας βγούμε στα πάρκα, ας δούμε πόσοι μας χαμογελούν κι ας τους το ανταποδώσουμε. Ας είμαστε ευγενικοί με τον περιπτερά και τον ταμία του σούπερ μάρκετ που μας καθυστερεί. ας σηκωθούμε στο τρένο να καθίσει ένας γέροντας, ας αφήσουμε μια χαραμάδα φως να μας φωτίσει, ας μην υποκύψουμε στο σκοταδισμό που μας επιβάλλουν για να φοβόμαστε και να υπακούμε, αιώνια δέσμιοι του ραγιαδισμού μας...
Και θα κλείσω με τον κύριο Τσίρκα, όπως ξεκίνησα, ζητώντας του συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να τον ανακαλύψω.
Τούτη η γενιά μπορεί να ξεπεράσει τη δική μας. Γιατί; εσύ ρωτάς γιατί; Δεν ξέρω. Ίσως γιατί διαβάζει περισσότερο, γιατί έμαθε να σκέφτεται μόνη της και να κρίνει. Μπορεί, λέω, δε σου το δίνω γραπτώς.
Ας το θυμηθούμε τούτο το τελευταίο εμείς οι δάσκαλοι σε λίγο καιρό που αρχίζει η νέα σχολική χρονιά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)