Για τη δασκάλα που έπεσε...

    Είναι κάτι δάσκαλοι που " ζυγιάζουν τα παιδιά τους με το βλέμμα τους σαν να θέλουν να κόψουν την ευτυχία στα μέτρα τους".
    Είναι κάτι δάσκαλοι που καβαλάνε τα σύννεφα  για να κρεμάσουν τ΄αστέρια στων παιδιών τους τα πληγωμένα στήθη.
    Είναι κάτι δάσκαλοι που τολμούν ακόμα να ονειρεύονται και να πετούν   πάνω απ' τις στέγες τις νύχτες.
    Είναι κάτι δάσκαλοι που πέφτουν. Κι όσο πιο χαμηλά πέφτουν τόσο πιο ψηλά σηκώνονται...