Είναι στ' αλήθεια σκοτεινά ή κάποιος έσβησε το φως;

Αρχίζω να αμφιβάλλω για την πνευματική μου ακεραιότητα. Κι αυτό γιατί μου είναι πιο ανώδυνο να αμφισβητήσω τον εαυτό μου απ’ ότι όλους τους άλλους.

   Χθες μόλις μια φίλη από την Ελβετία, τη χώρα των παχιών αγελάδων, μου έγραφε πως δεν το πιστεύει πως τους επιτρέπουμε να μας αφανίζουν. Μια και έχει ζήσει ένα διάστημα στην Ελλάδα γνωρίζει τον έντονο χαρακτήρα μας και ξέρει από πρώτο χέρι  πως ό Έλλην το ζυγό δεν τον σηκώνει….

     Αν τον προσπεράσεις στο δρόμο, ναι. Αν του φας τη σειρά στην τράπεζα, ναι. Σε τέτοιες περιπτώσεις μετατρέπεται σε ταύρο σε υαλοπωλείο! Φυσικά άφησα απ’ έξω  την ακραία περίπτωση που θα  του καταπατήσεις κάνα δυο μέτρα στο χωράφι. Εκεί μπορεί εξαιτίας του έντονου μεσογειακού μας ταμπεραμέντου να γίνει φονικό. Προσπαθούσα κι εγώ να της εξηγήσω πως είμαστε πολύ ελαστικοί και γενναιόδωροι σε άλλες περιπτώσεις.

Αν θίγεται η αξιοπρέπειά μας, αν αμφισβητείται η πνευματική μας ακεραιότητα, αν υποθηκεύεται το μέλλον μας, τότε επιδεικνύουμε μια στωικότητα αξιοθαύμαστη και περιμένουμε απλά να γυρίσει ο τροχός! Επειδή δε είμαστε και χριστιανοί ορθόδοξοι, ενίοτε γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο.

     Να δες τώρα.. Όχι μόνο δε διαμαρτυρόμαστε που οι εγχώριοι τύραννοι εκχωρούν την εδαφική και την εθνική μας ακεραιότητα και  μετρούν αμέριμνοι τα ψηφαλάκια  και τα ποσοστά τους αλλά τους διευκολύνουμε κιόλας!

Στους δύο που σκοτώνουν, ο ένας αυτοκτονεί! Πού να το φανταζόταν η Τρόικα  πως θα έβρισκε τέτοιους πειθήνιους πελάτες!

     Το μόνο που με σώζει είναι που δεν έχω τηλεόραση. Γι αυτό έχασα ευτυχώς τις απόψεις των πραγματογνωμόνων πως ο ηλικιωμένος που αυτοκτόνησε είχε κατάθλιψη. Έτσι εξηγείται άλλωστε, κατά την άποψη μεγαλοδημοσιογράφου το γεγονός πως δεν τήρησε το σαβουάρ βιβρ της αυτοκτονίας και μας επέβαλε το θάνατό  του, μέρα μεσημέρι στην κεντρικότερη πλατεία της Αθήνας. Τώρα που είναι επιτέλους άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν για να μην πω για τους τουρίστες που τους περιμένουμε πώς και ως για να τονωθεί η οικονομία της χώρας.

Το άκουσα και σε συζητήσεις σήμερα. Σε μια χώρα βυθισμένη σε βαθιά κατάθλιψη αυτοκτόνησε κι ένας παππούς!!

       Εγώ πάλι γιατί πιστεύω πως ο άνθρωπος αυτός ήταν καλύτερα από όλους εμάς που υπομένουμε το Γολγοθά μας σαν να μας αξίζει για τον πρότερο έκλυτο βίο μας;

Γιατί θεωρώ πως αν αυτός ο άνθρωπος δεν είχε σώας τας φρένας θα αυτοκτονούσε διακριτικά στο σπίτι του ή έστω στο Μετρό; Είναι άλλωστε κοινό μυστικό μεταξύ μας, στο κλεινόν άστυ  γιατί  « η λειτουργία του συρμού διακόπτεται προσωρινά », τόσο συχνά τώρα τελευταία. Η θα είχε προτιμήσει έστω μια πιο ήσυχη πλατεία για  να μη χάσει την αυτοσυγκέντρωσή του, λέω τώρα …

       Αν ήταν έτσι όμως κανείς δε θα μάθαινε τίποτα. Γιατί όλοι αυτοί οι κύριοι που είναι αμετακίνητοι στις θέσεις τους και πληρώνονται ακόμη, είναι γιατί κάνουν καλά τη δουλειά τους. Υφαίνουν νυχθημερόν τον γλοιώδη ιστό τους και μέσα από αυτόν να μας παρουσιάζουν την πραγματικότητα, τόσο πειστικά που στο τέλος να λέμε « δεν μπορεί, λάθος θα έκανα ».

       Νοστάλγησα την αθώα  Σελήνη του Φώσκολου,  τη « Λάμψη », το « Καλημέρα

ζωή ». Ευτυχώς που υπάρχουν και οι τούρκικες σειρές.

Δεν έχω τίποτα με τους Τούρκους. Μια χαρά τα πάμε πια. Κι όταν η συγκυρία το είχε φέρει να είναι αυτοί από πάνω δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από όσα κάνουν τα άλλα σκυλιά τώρα.

Και τότε έκλειναν σχολεία και τώρα κλείνουν. Κα τότε οι πλούσιοι μόνο είχαν πρόσβαση στη μόρφωση και τώρα το ίδιο. Και τότε οι μορφωμένοι Έλληνες έφευγαν για το εξωτερικό όπως και τώρα. Και τότε οι πρόκριτοι και οι προεστοί τα κάνανε πλακάκια με τον εχθρό και την περνάγαν τζάμι και τώρα επίσης.