Από χθες παλεύω να απεγκλωβιστώ από τα δίχτυα του διαδικτύου. Θα το διαπιστώσατε, εσείς οι δύο τυχεροί που προλάβατε να δείτε την παρθενική μου ανάρτηση, πριν την αποκαθηλώσω εντελώς κατά λάθος.
Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με πιο οικεία πράγματα κατ' αρχήν και, αφού η οικονομική μου κατάσταση δε μου επιτρέπει πια να επιδίδομαι στο σπορ της μαγαζότσαρκας, να αλλάζω ταπετσαρίες στο blog μου.
Κάποια στιγμή φαντάζομαι πως θα αρχίσω να γράφω...
Προς το παρόν σας χαιρετώ κι ελπίζω να μη σας παρασύρει κι εσάς η καθημερινότητα τόσο που να μη δίνετε σημασία στα δώρα που αφήνει κάθε πρωί στο μαξιλάρι σας η νεραιδονονά σας...
Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με πιο οικεία πράγματα κατ' αρχήν και, αφού η οικονομική μου κατάσταση δε μου επιτρέπει πια να επιδίδομαι στο σπορ της μαγαζότσαρκας, να αλλάζω ταπετσαρίες στο blog μου.
Κάποια στιγμή φαντάζομαι πως θα αρχίσω να γράφω...
Προς το παρόν σας χαιρετώ κι ελπίζω να μη σας παρασύρει κι εσάς η καθημερινότητα τόσο που να μη δίνετε σημασία στα δώρα που αφήνει κάθε πρωί στο μαξιλάρι σας η νεραιδονονά σας...
Αγαπητή μου Ελέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή αρχή!
Προσπαθώ πολλή ώρα να γράψω κάτι αλλά... πράαααμα, το γραπτό δεν το'χω ρε παιδί μου όπως εσύ! Αν και δεν πιστεύω στη σημασία της λέξης "τύχη" ,για την οικονομία του λόγου, θεωρώ τυχερούς όσους σε γνωρίσουν μέσω αυτού του blog. Τόσο απλά!
Υ.Γ.1 Πορτοκαλί "ταπετσαρία", οποία έκπληξις!
Χρήστος